Maldoror’un Şarkıları
Adam, yazar, şeytan(?), şair, işte her kimse bu kitabı yazan Lautreamont zaten daha ilk şarkıda uyarıyor okuru. Geri bas diyor. Eğer keskin bir mantığa sahip değilsen geri adım at. Eğer kuşkun gerilimine denk değilse başlama!
On yıl var ki belki yüz kere bu satırları okuyup geçtim. Geri adım atmayacağım diye her elime alışımda en fazla elli sayfa, hadi bilemedim yetmiş sayfa, sonra en arkalarına attım kitaplığın. Belki tüm zamanların yazılmış en saykodelik kitabıdır bu kimbilir? Ben daha çılgıncasına denk gelmedim.
Loğrömon (böyle okunuyor) Maldoror’un Şarkılarını 22 yaşında bitirmiş. Çoğunu lisede yazmış şiirin. Zaten 24 yaşında da intihar etmiş kitabının basıldığını göremeden. Omuzları dar diye nitelendirdiği ünlülerden olamamış yani. Ama Aragon’dan Camus’a, Picasso’dan Andre Breton’a gerçeküstü şiiriyle kültürü etkilemiş.
Şimdi ben bu kitap için ne yazsam boş. Toplam altı şiir (şarkı) var kitapta. Ahlaki değer yargılarına sığınıp okunabilecek bir kitap değil. Düzyazı bir şiir aslında. Nerede düzyazının mantıklı çerçevesi başlıyor, nerede uçarı bir şiir anlamak çok zor. Ama Maldoror’un anlamının kötülük olduğunu söyleyenler çok. Hatta direkt şeytan olduğunu da.
Gerçekten de yazarının doğum ve ölüm kayıtları olmasa saf kötülüğün kutsal kitabı sayılabilirdi.
Demek ki artık ya kuşkum gerilimime eşit ya da devreleri yaktım, okudum bitti. Evet #çoksevdim. Bir daha da elime almam. Sarsıcı bir deneyim oldu.
Gece Yayınları / 1989
Çev: Özdemir İnce
Yeni baskısı Kırmızı’dan. Bu baskı 3500 adetmiş ve tek baskı yapılmış. Galiba kıymetli. Neyse doğru kitaplığın derinliklerine Maldoror! Kötülüğün kötülüğümüzden fazla değil aslında ama açık sözlülüğün ikiyüzlülüğümüze fazla gelir.
